Terzet-Digitaal Congres-19-dhr. mr. J.M. Tromp

TERZET 25 JAAR- DIGITAAL CONGRES 2018 10 Over 25 jaar staat niet alleen het slachtoffer (nog steeds) centraal, maar staat het hele gezin centraal (hoe dat gezin ook is samengesteld). Onder andere de tegen die tijd beroemde en beruchte zorgwet zal ervoor zorgen dat ook de inkomensachteruitgang van gezinsleden voor vergoeding in aanmerking komt. Dat zal een extra aspect zijn dat tot het werkterrein van de arbeidsdeskundige zal gaan behoren. 6. Samenvatting Als wij iets zinnigs willen zeggen over hoe de wereld er over 25 jaar uit zal zien, is het zinvol om de (recente) geschiedenis in ogenschouw te nemen. Door de tijd heen lijkt sprake te zijn van een verschuiving van het individu naar het collectief. Ook lijkt sprake te zijn van een verschuiving van lokaal naar globaal. Door schaalvergroting, efficiency en resultaatgericht management dreigt het individu uit het oog te worden verloren, net zoals het slachtoffer de laatste tijd niet meer centraal staat, maar steeds meer uit het oog wordt verloren. De globalisering heeft zijn grenzen bereikt. De wereld is nu eenmaal niet groter dan hij is. Mede daardoor komt het individu meer op de voorgrond te staan. De wetenschappelijke en technische ontwikkelingen zullen her en der hun tol eisen, net zoals dergelijke ontwikkelingen dat in het verleden hebben gedaan. Niet iedereen zal het moordende tempo van de tegenwoordige communicatie kunnen bijhouden. Steeds meer jongeren geraken in een sociaal isolement of worden getroffen door een burn-out. Met betrekking tot veel aspecten is sprake van een perpetuumparadox. Daarmee doel ik op eeuwige tegenstellingen, die er altijd zijn geweest en ook altijd zullen blijven bestaan. Voor de personenschadepraktijk rijst het gevaar dat nog verdergaande schaalvergroting, efficiency en resultaatgericht management ervoor gaat zorgen dat alles onpersoonlijker wordt. Dat zou jammer zijn, want het gaat om individuele mensen. Over een perpetuum paradox gesproken! Gelukkig zijn er krachten aan het werk om oprechte aandacht voor het slachtoffer in het schaderegelingsproces te waarborgen, zodat er ook over 25 jaar nog steeds ruimte is voor het individu. 7. Mijn conclusie De perpetuum paradox is een historisch gegeven. Het primaat van het individu en het primaat van het collectief zal zich blijven afwisselen, net zoals overdag de zon te zien is en ‘s nachts de maan. De grenzen van het collectief lijken bereikt. Het individu komt steeds meer voorop te staan. Dat is voor slachtoffers goed nieuws, al moet voor een doorgeslagen resultaatgericht management worden gewaakt. Als sprake is van een gezond resultaatgericht management hoeft het één (het collectivisme) het andere (het individualisme) niet uit te sluiten, net zoals de zon en de maan binnen 24 uur (dus in één dag) te zien zijn. Al met al is het van belang om de ziel er niet uit te regelen. Het morsen van tijd (vgl. ook de bijdrage van Joseph Wouters aan dit digitaal congres) kan bepaald functioneel en ook waardevol zijn, net zoals senioriteit een relevante meerwaarde kan hebben. Zo beschouwd concludeer ik dat wij over 25 jaar geen heimwee naar nu zullen hebben. Al zal men dan af en toe nog steeds horen zeggen dat vroeger alles beter was. Maarten Tromp