NSFC Fanfare Klanken Nr. 1-2012

11 Concours in Beuningen Het is zaterdag 26 november rond 16.00uur. Ik ben thuis en sta voor de spiegel. Mijn veters zitten los, de gulp staat open, mijn das hangt wat vreemd over mijn vest heen. De kraag van mijn bloesje is wat gelig. Niet zuiver. Niet netjes. Het idee zie je nog: Een prachtig uniform wat met trots gedragen mag worden. Maar de uitvoering is er niet. Ietwat gedesillusioneerd trek ik het pak uit. Ik besef dat het flink gestoomd moet worden voor dat het weer met volle trots gedragen kan worden. Het concours wat we net gehad hebben was in geen enkel opzicht anders dan de staat van mijn uniform. We hadden onze dag niet. Ja, we zijn het er over eens: de taptoe tussen door was wel veel gevraagd. De voorbereiding misschien iets te kort en het was nog niet geweldig voor elkaar. Dat we de 1e prijs (tussen de 80 en 85 punten) niet zouden halen zat er wel in. Misschien… in een goede bui net wel. Maar mijn eigen schatting lag rond de 78/79 punten. In plaats daarvan gingen we naar buiten met 74 punten. Een dieptepunt wat in jaren al niet gehaald is. Misschien goed om hierbij uit te leggen dat een concours geen wedstrijd is tussen meerdere orkesten en dat we niet zo arrogant zijn dat we met een tweede plaats niet tevreden zouden zijn. Een concours is een wedstrijd voor je zelf. Een eerste prijs betekent dat je in jouw klasse goed presteert. Een tweede prijs betekent voldoende, maar voelt vaak als onvoldoende. Ondanks onze ontevredenheid is er nog lang geen sprake van degradatie. Ritmisch was het slecht. De verschillende inzetjes kwamen verkeerd. Het slagwerk was zo opgesteld dat ze elkaar niet konden horen. Eenmaal begonnen was dit niet meer te herstellen. Als een rij dominosteentjes valt de stabiliteit van het orkest om.