NSFC Fanfare Klanken Nr.2-2009

30 Op bezoek bij Marina Schuurman Voor mij is dit interview wat moeilijker dan eerdere interviews. Ik kan in dit interview grappen verwerken over bepaalde instrumentengroepen, personen of natuurlijk over de geïnterviewde zelf. Ik loop alleen het risico dat vlak voor het boekje gedrukt wordt het interview er heel anders uit gaat zien. Marina is sinds kort namelijk eindredacteur van de fanfare klanken en ze heeft mij al toegezegd dat elke grap die gaat over dwarsfluiten of dwarsfluitisten semi-automatisch getransformeerd wordt tot een anti-drummergrap. Wellicht is het handig om bij het lezen van het volgende interview rekening te houden met eventuele cesuur. Marina is lid sinds 7 april 2003 en is bij het uitkomen van dit boekje net 17 jaar geworden. We gaan terug naar 2003, hoe kwam je op het idee om iets met muziek te gaan doen? I k heb best muzikale ouders wat mij aanspoorde om een instrument te gaan bespelen. Ik heb een tijdje getwijfeld tussen viool en dwarsfluit. Beide instrumenten leken mij erg leuk. Ik ben niet op de blokfluit begonnen, want ik wilde gelijk op de dwarsfluit beginnen. Ik ben hiermee begonnen in Zeewolde en ben hier mee verdergegaan op de muziekschool in Nijkerk. Na een jaar heeft Harmke mij gemotiveerd om bij de fanfare te gaan spelen. Hier speel ik inmiddels dan ook, bij zowel het orkest als het dwarsfluitensemble. Ook heb ik bij deze vereniging mijn B-examen gehaald. Hoe vind je het om in het orkest te spelen? Er zijn natuurlijk maar drie dwarsfluitplekken en jij hebt de eer om op een van de drie te mogen zitten… Het is erg leuk om in het orkest te spelen, al zijn de partijen vaak wat hoog en daarom moeilijk om te lezen. Een muziekstuk is al snel te moeilijk of te makkelijk.