NSFC Fanfare Klanken Nr. 2-2016

13 Toen we net begonnen met repeteren voor het festival, verliep het musiceren nogal stroef. Loopjes liepen niet lekker, verschillende inzetten waren verkeerd en het samenspel verliep ook niet helemaal lekker. Na een aantal weken begonnen we met de groepsrepetities. Dit houdt in dat mensen van dezelfde sectie (bijvoorbeeld alle saxofoons of alle bugels) met elkaar en Cor een repetitie gaan houden. Hiermee ben je dus met een kleiner groepje en mis je veel partijen uit de rest van het orkest. Het gevolg is dat je heel goed gaat luisteren naar de partijen die je wel hebt, dat je in een keer geluiden hoort die je op een normale repetitie niet hoort en dat je door hebt dat het stukje waarin jij vol overtuiging forte speelt eigenlijk maar begeleiding is en een andere partij veel belangrijker is. Kortom: hierdoor konden we beter luisteren en op elkaar inspelen. De stukken die we speelden vond ik ook erg mooi. Hiermee konden we veel muzikaliteit laten horen. Ook hadden ze veel diepgang en waren ze moeilijk voor ons. Dit zorgde er voor dat wij werden uitgedaagd om meer te oefenen en onszelf te overtreffen. Tin Tin was het moeilijkste stuk en hierover had ik ook wel mijn twijfels of wij hiermee een goede prestatie neer zouden zetten. Over Het Ministerie van Fanfare had ik daarentegen juist een goed gevoel. Ik wist zeker dat wij hiermee hoge scores zouden gaan halen. Uiteindelijk hebben we dan ook echt geweldige scores gehaald, wij hebben onszelf hiermee overtroffen en daar ben ik heel erg trots op. Ik heb heel erg genoten van de dag en de weg daar naartoe, ik vond het ook heel erg leerzaam om dit mee te maken. Volgend jaar gaan we op concours en ik denk dat wij dan nog beter kunnen presteren dan wij 5 november deden. Grianne Kastelein