NSFC Fanfare Klanken Nr. 2-2016

17 ‘Je kunt als vereniging niet blijven doen wat je al veertig jaar doet’ Mee met de fanfare ARTIKEL - Wat is er mooier dan samen muziek maken? Toch hebben amateurblaasorkesten het moeilijk. Verslaggever Fabian de Bont pakte zijn trombone, liep mee met het orkest uit zijn jeugd en bracht een serenade. Door: Fabian de Bont 7 juni 2016, 19:30 - Volkskrant Tromgeroffel weerkaatst tegen de gesloten rolluiken in de donkere, verlaten dorpsstraat. Het is Hemelvaartsdag, 6 uur ‘s ochtends. Een fanfare marcheert in het ochtendgloren voorbij. Eenentwintig muzikanten in uniform, drie rijen dik. Ze dragen trompetten, saxofoons en tuba’s. Een grote sousafoon sluit de stoet af. We bevinden ons in het Belgische dorpje Meersel-Dreef, zo’n 12 kilometer onder Breda. Grensfanfare Voor Eer en Deugd, met zowel Nederlandse als Vlaamse leden, maakt eenmuzikale ochtendwandeling van 8 kilometer naar het nabijgelegen Nederlandse dorp Rijsbergen. Dauwtrappen heet dat, een jaarlijkse traditie voor veel West-Brabantse muziekverenigingen. Ook ik draag een instrument: de trombone - vaak ten onrechte schuiftrompet genoemd. Het koper voelt koud aan mijn handen, de wind blaast in mijn gezicht. Vooraan loopt het slagwerk. Tromgeroffel, hard gebonk. De blaasinstrumenten volgen, de benen lopen synchroon. ‘Links! Rechts! Links! Rechts!’ Dan klinkt een verdwaald fluitsignaal. De mondstukken gaan richting de lippen, nog een paar tellen wachten - snel even ademhalen. HaFaBra Onder de term blaasorkesten vallen in Nederland over het algemeen drie orkestvormen: harmonieën, fanfares en brassbands - vaak aangeduid als HaFaBra.