NSFC Fanfare Klanken Nr.3-2008

14 Elke ‘ti’ stond voor één achtste noot. Het moeilijke hieraan was, dat er in één tel twee klappen vielen. Dat moest dus geoefend worden, en hoe doe je dat anders dan door.. traplopen! Eén stap, oftewel één traptrede, was één tel, terwijl je twee keer in je handen klapte en zo hard mogelijk ‘ti-ti’ riep. Het is natuurlijk geweldig grappig om met acht kinderen al stampend en klappend en stiekem ‘tweety’ (naam van een geel tekenfilmkuikentje) roepend de trap op en af te lopen. Na het klappen was het tijd om de blokfluit erbij te pakken. We speelden uit het boek van Tom Stone, een man met een grote kuif en een brilletje. Door het boek heen stonden tekeningen van Tom Stone die uitleg gaf, of feitjes meedeelde. Er zaten ook kleine puzzeltjes in om je muziekkennis te testen. Op 15 februari stuurden we een kaartje naar Tom Stone, omdat hij jarig was volgens het boek. De week erna kregen we een briefje terug, met een klein cadeautje erbij. De kinderen in de zaal laten zien dat ze zelfs al lopend in een parade een liedje kunnen spelen, daarvoor hebben ze het liedje helemaal uit hun hoofd moeten leren. Ik heb ooit al lopend, met twee muizenoren op mijn hoofd, de rattenvanger van Hamelen moeten spelen tijdens de voorspeelavond. Sommige van deze kinderen zullen vast en zeker, als zij later meedoen aan een straatoptreden even terugdenken aan dit moment, en aan de lessen van Gijsje. Maar zij zullen de laatste zijn, want Gijsje Hogeveen heeft besloten te stoppen met het geven van blokfluitlessen. Bert Groothedde zal het van haar overnemen. Gijsje bedankt voor alle blokfluitlessen die voor mij en zoveel anderen het begin waren van heel veel muziekplezier!