NSFC Fanfare Klanken Nr. 3-2010

11 Hoe zie jij de fanfare over 25 jaar, als je er 37 jaar bij zit? De fanfare zie ik als een plek waar je jezelf kan zijn, samen een hobby kunt beleven en daarin elkaar kunt vinden, hoe verschillend je ook bent. Dit is nu zo, maar dat zal ook zo blijven. Muziek verbindt! De haast filosofische benadering van muziek geeft duidelijk weer dat muziek voor Jonna meer is dan alleen een hobby. Muziek is passie. Dan komt bij wel de vraag in me op hoevaak Jonna nou eigenlijk oefent. Toen ik laatst door jouw straat fietste hoorde ik je oefenen. Speel je veel? De laatste tijd ben ik weer meer aan het oefenen. Dit ook omdat ik weer les heb. Dit motiveert mij om te spelen en te blijven spelen. Naast het spelen in de fanfare speel ik af en toe in de band van de kerk. Van welke stijl muziek houdt jij het meest? Ik hou van verschillende stijlen om te spelen. Ik heb van verschillende docenten les gehad. Deze hadden allemaal een eigen stijl. Zo heb ik gevarieerd van Swing tot Jazz en Keltische muziek. Ik heb allerlei muziekboeken staan. Tegenwoordig speel ik meer klassiek. Ik denk dat ik daar mijn plek heb gevonden, dit past het meeste bij mijn manier van spelen. Als ik geen muziek zelf speel, luister ik meestal naar Stan Getz, hij speelt op een heel eigen manier. Dit is muziek waarbij ik kan ontspannen. Op mijn mp3-speler staat nu Candy Dulfer, Sons of Korah maar ook Jamie Cullum en Ross Roy van Jacob de Haan. We zoeken even een Stan Getz riedeltje op en een heerlijk saxofoonbriesje blaast ontspanning door de kamer. Niet te vergelijken met het fanfarebloed wat naar boven komt bij het ook zo mooie ‘Ross Roy’.