NSFC Fanfare Klanken Nr. 3-2010

transpiratiedruppel die zich langzaam een weg langs mijn ruggengraat baant. Compleet in de ban van de steeds helder wordende horizon en het kwinkelerende geluid van de vroege vogels die in de boomkruinen hun ochtendgesprek houden ontgaat mij een licht gekriebel aan mijn rechterbeen. Achteloos en gedachteloos veeg ik met mijn hand langs mijn been. Het kriebelend gevoel neemt toe en een snelle blik laat weten dat mijn zitplaats midden in de ochtendwandeling van een mierenleger gesitueerd is. Och de zon is toch al op, het is nog vroeg en ik laat mijn gedachten gaan over de plannen van deze laatste vakantiedag. Morgen weer naar huis, de vakantie had best enkele dagen langer mogen duren maar het is wel mooi geweest. Horen hoe het klokje thuis tikt heeft ook wel weer zijn charme. Het kriebelt zogezegd wel weer om de eigen omgeving op te zoeken. De eigen omgeving waar de muggen mij niet steken, er veel minder vliegjes ’s avonds om de lamp zwermen, waar de mieren niet hun looproute over mijn zitplaats hebben en er veel minder zweetdruppeltjes over mijn velletje kriebelen. De volgende dag op weg naar huis een cd in de auto opgezet van brassband Willebroek. Geweldig klinkt dat, muziek maken begint ook weer iets te kriebelen. Eenmaal thuis brengt de postbode een al ver voor de vakante bestelde nieuwe cd van brassband Willebroek. Zou ik het pakketje direct open maken of wachten tot vanavond? Nee, nu. Even een stukje luisteren. Het kriebelt weer, de bugel uit de koffer en even een paar tonen spelen. Een toonladder, een deuntje. Wanneer begint de fanfare weer, het kriebelt! WZ 18