NSFC Fanfare Klanken Nr. 3-2013

12 Daar aangekomen bleek de wachtcommandant de huzaren al opgesteld te hebben en maakte hij aanstalten om "voorwaarts mars" te roepen. Hij was aan "mars" toe, toen ik met de cornet onder m'n arm achteraan sloot. Het commando werd niet voltooid en de wachtmeester in spe vroeg mij wat de bedoeling was. "Vlag blazen", antwoordde ik. De man werd zichtbaar nerveus; "Er is niets anders dan anders hoor" zei ik, "als u de commando's duidelijk wilt geven, zo dat ik ze hoor, dan toeter ik de signalen wel. "SignalEN?" Ja, drie! Bij de vlag aangekomen ging ik op mijn plek staan en de huzaren haakten de vlag aan de lijn. De commandant keek schichtig naar mij, gaf het commando "geef acht" en ik blies dat signaal. (Alaaf voor de carnavalgangers). Vervolgens werd het commando "hijs de vlag" gegeven en blies ik het bijbehorende signaal, ook wel "het verkorte Wilhelmus" genoemd. Het is de bedoeling dat wanneer de vlag in top is, het signaal op dat moment klaar is. Stoppen mag niet, herhalen mag niet, tempo aanpassen aan hijssnelheid mag wel. Maar ja wat moest ik, de vlag kwam iets omhoog en ging direct weer omlaag. Met een veel te langzaam tempo had ik nog enigszins hoop dat de vlag nog tijdens het spelen gehesen zou worden maar helaas. De aanwezige militairen waren zichtbaar onrustig toen eindelijk de vlag naar boven werd gerukt. Commando "vlag gereed" met de drie tonen die daar bij horen, afmarcheren en de ceremonie was voorbij. Wat was er nu aan de hand? De wachtcommandant was zo zenuwachtig geworden door mijn plotselinge aanwezigheid dat hij helemaal in de war raakte. Lette niet op of de vlag wel goed aangehaakt werd. Niet dus. Blauw boven. Wordt vervolgd. WZ