NSFC Fanfare Klanken Nr. 4-2010

gênant, moeder Es deed dan zo raar tegen die dure toonladder. En als die dikke toonladdermeneer, hoe heette die toch, o ja, meneer As, als meneer As kwam dan was het een drukte van belang. Broer As werd dan helemaal zenuwachtig en zus Des moest dan ook erg haar best doen. Heel af en toe mochten broertje Ges en zusje Ces meehelpen. Die werden van te voren gewaarschuwd dat ze klaar moesten staan en goed opletten om op tijd hulp te bieden. Dat ging dan ook wel eens fout en dan werd er soms best wel gemopperd. Denk toch om de mollen, riep dan zo’n toonladdermeneer. Op zulke momenten vond het jongste kind van de mollenfamilie het niet zo erg dat hij niet mee hoefde te doen. Eigenlijk, als hij er over nadacht, was het misschien maar beter om niet mee te hoeven doen want die enkele keer dat hij mee mocht doen kwamen ze hem pas halen als ze er achter kwamen dat ze hem vergeten waren. Kom Fes, riepen ze dan, waar blijf je nou! Het ging helemaal verkeerd omdat jij weer liep te lummelen! Zo oneerlijk, dacht de kleine Fes en hij ging stiekem televisie kijken. Zijn vader en moeder hadden dat niet graag; de televisie had te veel slechte invloeden vonden ze. Vooral de docusoap over de kruizen familie vonden ze maar niks. Ze hadden geen goed woord over voor de hoofdrolspelers Fis en Cis met hun kinderen Gis, Dis, Ais, Eis en Bis. Maar het kleine molletje Fes vond het kleine kruisje Bis wel heel aardig. Die was eigenlijk net zo eenzaam als hijzelf. Mocht ook haast nooit meedoen en hun werk leek wel heel veel op het werk van de familie mol. Daar kwamen hele andere toonladders op bezoek; toonladder G bijvoorbeeld en toonladder D, of meneer A of meneer E en wat zich daar afspeelde was net zoiets als bij de mollen familie. Het kleine molletje Fes kende die toonladders wel een klein beetje want soms kwamen zo ook bij de mollen familie in de winkel, dan was er toevallig een mol nodig. Op een dag, het was net na de zomervakantie, kwam toonladder As in de winkel. Het duurde niet lang of er drongen ruzieachtige geluiden het huis in. “Geen sprake van” hoorde de kleine fes zijn vader roepen, “Daar komt niets van, je krijgt fes niet mee!”. “Dan niet”riep toonladder As boos, “dan ga ik wel naar de familie kruisbes”. En hij smeet de deur hard dicht. Wie zouden dat toch zijn, vroeg het kleine 18