Jubileummagazine 100 jaar

JUBILEUM MAGAZINE 26 maar dingen moeten ook kunnen ontstaan. Een bodem creëren waarop dingen kunnen ontstaan is vaak moeilijker, maar dat zien en op een goed moment gebruiken, is ook heel mooi!’ Marco: ‘Ik geloof er heilig in dat het een rol van een leidinggevende is - of dat nu de directeur of de algemeen directeur is - om de ander te stimuleren en te ondersteunen om het zelf te doen. Ik geloof in het vermogen van mensen om dingen uiteindelijk met elkaar op te lossen. De rol van leidinggevende staat ten dienste van het personeel, want uiteindelijk werken zij in die school en staan zij in die klassen. Het wordt mijn taak ervoor zorg te dragen dat de teams hun werk met elkaar goed kunnen uitvoeren en daarin zie ik een overlap met mijn huidige functie als adviseur. De uitdaging in mijn nieuwe functie is de bevoegdheid en de eindverantwoordelijkheid. In mijn huidige functie denk ik mee over de ontwikkeling van besluiten, besluitvormingsprocessen en ontwikkelingsprocessen. Straks moet ik van tijd tot tijd ook een besluit nemen. Dat is nieuw. Ook nieuw is het meedenken vanuit de verantwoordelijkheid voor de lange termijn van een organisatie. Ik zal vanuit de rol van werkgever leren denken en me afvragen hoe je goede mensen aan je weet te binden. En hoe je heel gedreven mensen helpt hun grenzen te bewaken. Ik wil in ieder geval heel erg zuinig zijn op de mensen die hun werk met hart en ziel doen en ervoor zorgen dat ze dat kunnen blijven doen.’ ‘Dat vind ik het mooie van dit moment. Ik heb heel veel respect en waardering voor de manier waarop Jan de afgelopen jaren dit werk heeft gedaan. Om te zien hoe die hele functie en die hele vereniging om Jan heen is gegroeid. Nu doet hij een stap opzij en krijg ik een soort jas aangereikt en ik moet gaan ervaren of die jas mij past, of het een jas is die moet blijven of dat het misschien iets heel anders moet worden. Dat ervaar ik echt als de grote uitdaging voor de HSN: hoe gaan we verder, hoe gaan we verzilveren wat er de laatste jaren allemaal is ingezet, wat uit zich al nu en wat is er nodig om het te behouden en weer verder te brengen? Want wat er nu is neergezet, is goed voor nu, voor vandaag en morgen, maar op het moment dat je als vereniging honderd jaar bestaat, kijk je ook verder. We hadden het eerder al over het mooie en het belang van langdurige dingen: wat is er over tien jaar nodig?’ Jan reageert: ‘Ik vind het nu een heel mooi moment om mijn taken aan jou over te dragen. Alle scholen hebben een directeur, de resultaten zijn voldoende, de gebouwen zien er goed uit en ook voor de toekomst zijn alle bouwplannen geregeld. Financieel kunnen we doen wat we nodig vinden, dus er zijn een heleboel goede uitgangspunten waardoor jij gelijk op de inhoud verder kunt. Daar is heus nog wel wat te doen en ik weet zeker dat jij je ideeën wel hebt om daarin verder te gaan. Enne, dat ga ik graag zien!’ De HSN viert haar 100-jarig bestaan. In die honderd jaar is er veel veranderd in de wereld en in onze maatschappij. Jan Blonk is al 30 jaar aan de vereniging verbonden, waarvan 19 jaar als algemeen directeur. Welke veranderingen binnen de HSN heeft hij in die tijd meegemaakt? ‘Ik denk dat de levensbeschouwelijke identiteit van de HSN altijd sterk de aandacht heeft gehad van het bestuur en de directies. De benoeming van personeel is daarbij heel belangrijk, omdat de mensen voor de klas de identiteitsdragers zijn. In die selectie zijn we altijd heel erg zorgvuldig geweest. Wat daarbij wel is veranderd, is dat we vroeger eigenlijk alleen keken naar het kerkgenootschap, je zou kunnen zeggen naar het etiketje. Tegenwoordig is er meer ruimte om te kijken naar wat mensen echt zelf belijden en geloven en of dat past bij de HSN-identiteit, ook als de kerkelijke kleur misschien wat anders is. Ik denk dat dat goed is, want ik vond dat ook weleens een spanningsveld waardoor we mensen niet benoemden die eigenlijk heel goed bij ons zouden hebben gepast. Dat is wel een verandering. De tweede verandering is dat het bestuur vroeger de onderwijsmethoden kon checken en screenen op identiteit. Dat deed het bestuur ook heel trouw. Maar dat is nu niet meer te doen met alle digitale materialen en alles waar je op kunt klikken. Ik heb altijd gezegd: als wij leerkrachten hebben die wij vertrouwen - omdat wij ze hebben benoemd en in ze geloven -, dan moeten wij ook aan hen toevertrouwen hoe ze daarmee omgaan. En verder is de maatschappij ook wel veranderd. De verzuiling is afgenomen, dat zie je in alle lagen van de maatschappij, maar ook in de school, bij de leerkrachten en bij het bestuur. Er is iets meer ruimte gekomen, maar wel met behoud van de kernidentiteit. Dat is echt mijn mening. Die kernidentiteit De tijd is wel veranderd, maar God is dezelfde.