Jubileummagazine 100 jaar

JUBILEUM MAGAZINE 49 van de Gereformeerde kerk en van de Gereformeerde Gemeenten in de klas zaten.’ Toen Ellen zelf een keuze voor haar drie kinderen moest maken, wilden zij en haar man hun kinderen ook graag naar een hervormde school doen. ‘Dat was wel ons standpunt. We leefden mee met de Hervormde gemeente en drie jaar voordat onze oudste dochter Lisette naar school ging, is vlakbij ons huis de Ichthusschool gebouwd. Toen hoefden we nergens meer over na te denken. Het was op dat moment nog wel een heel klein schooltje. Tegen de tijd dat Marlies als jongste van onze drie kinderen naar de Ichthus ging, was dat helemaal anders. Toen was het echt heel groot. Marlies kwam in de vijfde kleutergroep terecht. En dat in slechts zeven jaar tijd!’ Marlies kan zich dat nog goed herinneren: ‘Ik mocht niet eens na mijn verjaardag in maart naar school, toch? En ik heb zelfs nog in de gymzaal gezeten met mijn klas!’ Ellen: ‘Toen kwamen zo’n beetje alle kinderen die in Corlaer woonden naar de Ichthusschool, want school Holk en de Hoeksteen bestonden nog niet.’ Marlies: ‘Een aantal kinderen in mijn klas ging echt nooit naar een kerk, maar de meesten wel. Misschien niet zo veel als wij gingen, maar wel eens. Naar allerlei kerken. Eén ging in Barneveld naar de kerk, één ging naar de Vredeskerk en dan had je nog de Kruiskerk, de Fontein en de Grote kerk natuurlijk.’ Leuke tijd Alle drie hebben ze het naar hun zin gehad op school. Mevrouw Wennink: ‘Ik vond het er heel fijn. Ik was geen hoogvlieger, maar kon altijd meekomen en ik had leuke vriendinnen. En ik vond juffrouw Heuvelman echt zo lief! Dat was mijn juf in klas 1 en 2.’ Haar dochter Ellen herinnert zich dat er in de tijd dat zij naar school ging, heel moeilijk was om aan goed onderwijspersoneel te komen. ‘In de eerste klas had ik ook juf Heuvelman, diezelfde als mijn moeder. In de tweede had ik een juf die ging trouwen en wegging. Toen hebben we een periode gehad met allemaal verschillende juffen, omdat het zo moeilijk was voor de school om leerkrachten te krijgen. Zo heb ik nog juf Van Assenbergh gehad, de vrouw van dominee Van Assenbergh, die was wel aardig. Daarna kreeg ik een andere juf die ik echt verschrikkelijk vond. Toen vond ik het niet leuk op school. Na dat jaar werd het gelukkig stabiel en toen was het gewoon leuk en gezellig.’ Ik vond juf Heuvelman echt zo lief! Dochter en kleindochter Marlies heeft het altijd heel erg naar haar zin gehad. ‘Vooral in groep 2,’ zegt ze met een grote glimlach naar haar moeder, ‘maar dat lag ook aan de juf!’ Ellen legt uit dat de toenmalige juf van Marlies veel ziek was. ‘Er was toen ook weer een tekort aan personeel en ik werd opgebeld of ik die klas wilde doen. Marlies was de jongste, dus mijn kinderen waren allemaal naar school. Toen dacht ik “laat ik ze maar uit de brand helpen”. Zo ben ik er weer ingerold en werd ik juf van de klas van Marlies.” Marlies: ‘In groep 6 had ik je nog een keer als juf. Het ging eigenlijk altijd heel goed. Ik heb alleen nooit juf tegen je gezegd, altijd mama.’ Aap, noot, Mies Wat betreft de lessen die ze op school kregen, blijkt er door de jaren heen niet veel te zijn veranderd als het gaat om vakken als rekenen, taal, lezen en schrijven. Hoewel er in de aanpak wel verschil zat. Zo kreeg mevrouw Wennink nog taalles met “Aap, noot, Mies” en lag er veel nadruk op mooi schrijven, het zogenaamde “schoonschrift”. In de tijd van haar dochter Ellen lag er meer nadruk op het leren van de letters en daar woordjes van maken. Kleindochter Marlies kreeg de modernere variant “Maan Roos Vis” om taal te leren. In tegenstelling tot Marlies kregen haar moeder en grootmoeder ook handwerken als vak. Ellen: ‘Er kwam twee keer in de week een speciale handwerkjuf en dan gingen we breien, haken of borduren. Ik vond handwerken erg leuk, maar voor meisjes die er niet van hielden was het echt een ramp. En de jongens gingen op die momenten rekenen, want die moesten later de kost verdienen.’ Dat de jongens meer moesten leren dan de meisjes herkent mevrouw Wennink ook uit haar schooltijd. ‘Wij meisjes werden gewoon opgeleid voor het aanrecht.’ Dit was anders in de tijd van Marlies. Jongens en meisjes kregen samen één middag in de week iets creatiefs. Klassefoto Ellen Morren.