Terzet-Digitaal Congres-19-dhr. mr. J.M. Tromp

TERZET 25 JAAR- DIGITAAL CONGRES 2018 6 -- ongetwijfeld zullen bepaalde ziektes niet meer voorkomen (zoals bijvoorbeeld diabetis, sommige tumoren en bepaalde hartkwalen). Maar zullen er nieuwe ziektes voor in de plaats zijn gekomen? Te denken valt bijvoorbeeld aan: twitteritis, ICT-sias, tabletuose, datafobie of het omgekeerde infobesitas. -- hetzelfde geldt voor arbeid. Sommige beroepen zullen verdwijnen. De postbode zult u niet meer zien en de pizzakoerier evenmin. Post en pizza zullen voortaan worden bezorgd door middel van ondergrondse buizenpost en/of via de lucht per drone. Maar er zullen ook nieuwe beroepen ontstaan, zoals bijvoorbeeld: makelaar in heilige huisjes, forensic IT’er, communicatieaccountant, vermeend fiscalist en onthaast consulent. -- zullen drones te zijner tijd geschikt zijn om personen mee te vervoeren (als een soort privéhelicopter), of blijven wij voor de mobiliteit aangewezen op fiets, openbaar vervoer en/of (zelfrijdende) auto? -- zal de neurowetenschap zodanig zijn doorontwikkeld dat implanteerbare chips te verkrijgen zijn ter correctie en/of aanvulling van hersenfuncties? -- zal de rechter nog bestaan, of zal zijn rol en functie zijn overgenomen door computer “Watson”? 3. De perpetuum paradox De voortschrijdende techniek en wetenschap hebben ons tot nu toe veel goede dingen opgeleverd. Door samen te werken zijn wij verder gekomen, terwijl de schaalvergroting ons welvaart heeft gebracht. De verwachting is gerechtvaardigd dat ons door deze ontwikkelingen in de komende 25 jaar nog veel goeds ten deel zal (blijven) vallen. Maar er is ook een keerzijde, zoals er in het verleden ook altijd een keerzijde aan nieuwe ontwikkelingen was verbonden. Vandaar mijn titel: de perpetuum paradox. Daarmee doel ik op de eeuwige tegenstelling tussen collectivisme versus individualisme. Maar ook valt te denken aan de tegenstelling tussen universeel versus uniek, of aan het verschil tussen een confectiepak en een maatpak. De veranderingen in de afgelopen jaren hebben niet alleen goede dingen gebracht, maar her en der ook hun tol geëist. Ook dat is een voorbeeld van de perpetuum paradox, terwijl collectieve welvaart niet hetzelfde is als individueel welzijn. Door de toenemende eisen aan de communicatie in het algemeen en de snellere communicatiemiddelen in het bijzonder, daalt de tolerantie en neemt de hectiek toe. Iedereen heeft het druk, druk, druk. Wij maken elkaar gek. De wereld draait dol en de wet- en regelgeving schiet door. Niet iedereen kan die toegenomen (interactie)snelheid aan. Steeds meer jongeren geraken in een sociaal isolement, of worden getroffen door een burn-out. Bovendien is het giga aanbod aan (nieuwe) informatie niet meer te behappen, terwijl het ook lastiger wordt (of is geworden) om schijn en werkelijkheid van elkaar te onderscheiden. Voorts zullen meer mensen de spreekwoordelijke boot missen door laaggeletterdheid. Tegen die achtergrond verwacht ik de komende 25 jaar een toename aan psychische problematiek. Meer concreet verwacht ik dat meer mensen (en ook eerder) in een struggle for life terechtkomen. Dat kan zijn in verband met het verworden tot een soort eenheidsworst, of juist in verband met een zoektocht naar de eigen identiteit. Die psychische problematiek kan gepaard gaan met en/of worden veroorzaakt door een gebrek aan individuele aandacht. Ook kan het zijn dat de problematiek verband houdt met (i) een gebrek aan erkenning van de specifieke kenmerken/talenten van het eigen individu en/of (ii) een gebrek aan erkenning van de specifieke vereisten voor/ kenmerken van het eigen werk. Een andere vorm van de perpetuum paradox is de eeuwige tegenstelling tussen generalist en specialist. Was